LA INKUBO
Me skribis inspiranta per artiklo en jurnalo por puerini mikra rakonto. La 13 yari evanta Nele havas inkubo. Ma kad ol vere esas inkubo o plu?
La Inkubo
Me esas en la kelero. Hike esas kolda ed obskura. Pavoreme me cirkumregardas. Me sentas la humideso e koldeso. Ma dop me esas irgo! Me perceptas movo en la obskureso! Ulu persequas me!
Me panikeskas plu e plu. Me mustas fugar, ma adube? Me volas eskapar, ma la chambro ne havas pordo. Esas nur mikra fenestro kun ligno-kesto avan ol. Me kuras tam rapide kam posibla adibe. Me klimas tra la fenestro. Me dicas a me ipsa: Nele, ka tu esas salvita nun?
No, to esas itere la sama chambro! Me krias laute e desesperante: "To esas neposibla!" Subite me itere audas ca bruiso dop me. Me ne esas sola! Me itere hastas tam rapide kam posibla tra la chambro a la fenestro. Ma nun la kesto esas mem plu granda ed alta kam antee. Ed anke la fenestro cafoye esas plu streta e plu mikra. Itere me sucesas klimar adsur la kesto, ma to duras multe plu longe kam antee. Forsan tro longe! Ita qua persequas me havinta nun suficanta tempo por rajuntar me!
Exakte en ca-momente me sentas ulo. Koldega unglego tuchas mea shultro. La sango konjelas en mea veini. Me krieskas laute. Akuta doloro penetras mea korpo. Me uzas mea lasta vigoro por presar me tra la fenestro. Mea tota korpo doloras.
Subite me vekeskas! Me esas sola en mea chambro. Mea nokto-kamizo esas humida pro sudoro. Quala hororinda inkubo! Mea kordio palpitas rapide. Me konektas la lampo sur mea nokto-tablo. En la lumo me vidas ke mea tota lito esas sangoza. E to ne esas inkubo, ma la realeso!
No comments:
Post a Comment